اسب شایر اسب های غول پیکر قدرتمند و جذاب اطلاعات کامل این نژاد

اسب شایر 

اسب شایر، اسب بارکشی انگلیسی است که گفته می‌شود اصالت آن از شهرهای لینکلن‌شر (Lincolnshire) و کمبریج‌شر (Cambridgeshire) است؛ البته اصالت دقیق این نژاد هم مانند بسیاری از نژادهای قدیمی دیگر ناشناخته است.
تصور می‌شود اسب گریت (Great Horse) که اسب جنگی محبوبی در قرون وسطی بوده، از اجداد اسب‌های شایر محسوب می‌شود. اما اختراع باروت، نیاز به اسب‌های سنگین را در جنگ‌ها از بین برد و از آنجایی که شوالیه‌ها رو به سوی اسب‌های سبک‌تر آوردند، اسب‌های سنگین بیشتر در کشاورزی استفاده شدند یا برای کشیدن ارابه‌های سنگین به کار رفتند.

احتمالاً میان اسب‌های گریت با نژاد فریزین و همچنین سایر نژادها جفت‌گیری انجام شده است تا چارپای بارکش قدرتمندی به نام اسب اولد انگلیش بلک (Old English Black Horse) در قرن هفدهم میلادی پدید آید. در اواخر قرن هجدهم میلادی، یک اسب نر سیاه به نام پکینگتون (Packington) در شهرستان لسترشر (Leicestershire) استفاده می‌شد. این اسب به عنوان مادیان پایه این نژاد (اولین اسب نژاد شایر) شناخته شده است.

اصالت اسب شایر

در سال 1878، انجمن ثبت نژاد شایر به نام English Cart Horse Society شکل گرفت (که در سال 1878 نام خود را به انجمن اسب شایري تغییر داد)؛ اما ثبت این نژاد به سال 1701 برمی‌گردد. در قرن نوزدهم میلادی و تا زمان اختراع موتور سوخت داخلی، اسب‌های شایر برای کشیدن اجسام سنگین استفاده می‌شدند و کمابیش صنایع و زیرساخت‌های انگلستان را می‌چرخاندند. این اسب‌ها کالاهای سنگین را از اسکله به شهرها و حومه‌ می‌‌بردند؛ کالاها را به راه آهن می‌بردند یا می‌آوردند؛ قایق‌ها را با خود می‌کشیدند؛ تراموا و اتوبوس را می‌کشیدند؛ زباله‌ها را در شهرهای بزرگ جمع می‌کردند؛ در زمین‌های کشاورزی کار می‌کردند؛ و به عنوان اسب بارکشی محبوبیت داشتند که آبجو را از آبجوسازی به میخانه‌ها می‌بردند.

مکانیزه شدن کشاورزی بعد از جنگ جهانی دوم، تعداد این نژاد از اسب ‌ها را مانند دیگر نژادهای بارکشی و دیگر دام ها کاهش داد. در گذشته تعداد اسب‌های شایر در انگلستان و آمریکا بیش از یک میلیون راس بود اما در دهه 1950 و 1960 میلادی فقط حدود 1000 راس از آن‌ها باقی مانده بود.

انجمن اسب شایر و سایر انجمن‌ها در دهه 1970 میلادی کمپینی را آغاز کردند تا این نژاد اسب را نجات دهند و آن را نه فقط به حیوانی بارکش بلکه به عنوان اسب سواری باهوش و مهربان ارتقا دهند و آبجوسازان را به ادامه استفاده از آن‌ها ترغیب کند. اما حتی الان هم این نژاد از مد افتاده نشده است. انجمن بقای نژادهای نادر تراست (Rare Breeds Survival Trust) در سال 2018 اعلام داشت که 240 راس کُره اسب شایر در سال گذشته در انگلستان به ثبت رسیدند. تشویق اسب‌داران به خرید اسب‌های بارکشی سنگین کار آسانی نیست – زیرا غذا دادن و نعل زدن به این اسب‌ها نسبت به اسب‌های سبک، گران‌تر است و ممکن است نیاز به تغذیه سفارشی داشته باشند.

 انجمن بقای نژادهای نادر تراست در وبسایت خود می‌گوید: " تعداد این اسب‌های شایر در تضاد شدید با 2.6 میلیون اسب سنگینی است که در ابتدای قرن بیستم میلادی در کشاورزی و تجارت از آن‌ها استفاده می‌شد. ماشینی شدن کشاورزی و جنگ باعث شد که اهداف اصلی از داشتن اسب‌های سنگین در همان گذشته‌ی خود خاک شود؛ اما این اسب‌های بزرگ امروز نیز نقش مهمی دارند، از جمله استفاده از آن‌ها در ارتش، پلیس، اسب‌درمانی و الواربری."

بدیهی‌ترین – و برای برخی افراد نامطلوب‌ترین – ویژگی اسب شایر اندازه آن و مقاومتش است. این اسب‌ها معمولاً حدود 173 تا 177 سانتی‌متر قد دارند. این در حالی است که بلندترین اسب جهان یک اسب از نژاد شایر به نام دوک (Duke) است که 196 سانتی‌متر قد دارد. اما این اسب هم بلندترین

اسب شایری نیست که نام آن ثبت شده است؛ این عنوان به اسب شایری به نام ماموت اختصاص دارد که در سال 1848 متولد شد و گفته می‌شود که  215.4 سانتی‌متر قد داشته است.

مشخصات ظاهری اسب شایر

شایرها اسب‌هایی باشکوه، با قدی بلند، گردن قوس‌دار، دنده‌های گرد، پاهای عقبی قوی و شیب‌دار هستند و موهای زیاد روی پاها دارد. در قرن بیستم میلادی، خط خونی کلایدسدال معرفی شد که موهای آن نرم‌تر و ابریشمی‌تر بود. این اسب بسیار قوی است – گفته‌ می‌شود یک جفت اسب شایر در دهه 1920 میلادی یک بار با وزن بیش از 45 تن را کشیدند.

اما اسب‌های این نژاد بزرگ و مهربان، آرام و دوست‌داشتنی و با خلق و خویی یکنواخت هستند. اسبی که صدها سال است به وجود آمده تا بارهای سنگین را در خیابان‌ها شهر جابه‌جا کند نباید عجیب غریب باشد و به همین دلیل اکثر اسب‌های شایر باهوش و دارای شخصیت ثابتند. در عین حال، حساس هم هستند و دوست دارند که مورد قبول واقع شوند و به همین دلیل می‌توانند پیشرفت خوبی داشته باشند.

هر ساله نمایشگاه ملّی اسب در ماه مارس در میدان نمایش شهرستان استافوردشر برگزار می‌شود. پارسال حدود 250 اسب در این نمایشگاه حضور داشتند. در نمایشگاه BSHA، کلاس‌هایی برای سوارکاری با اسب‌های سنگین وجود دارد که اسب شایر برای آن مناسب است. اگرچه اکثر اسب‌های شایر بزرگسال برای رسیدن به مرحله بالاتر درساژ توانایی لازم را ندارند اما حرکت‌های خوب و رو به جلو دارند و رضایت سوارکاران مرحله پایین‌تر را جلب می‌کنند. درساژ انگلیسی در حال حاضر در مسابقات قهرمانی اسب‌های بارکشی انجام می‌شود و شرکت در آن برای تمامی نژادهای بارکشی با کلاس‌های مختلف، از صفر تا مبتدی امکان‌پذیر است.
اسب‌های شایر مانند دیگر اسب‌های پُر مو، در معرض مایت و تب گل‌آلود قرار دارند. این نژاد مستعد بیماری میوپاتی ذخیره‌ای پلی‌ساکارید (PSSM) است. PSSM یک بیماری ژنتیکی ذخیره گلیکوژن است که باعث می‌شود اسب نتواند برای کار حرکت کند. این بیماری درمان‌ناپذیر است اما به کمک رژیم غذایی صحیح می‌توان آن را مدیریت کرد. اگر دنبال مطلب جذاب دیگری هستید و یا اسبی به تازگی به سرپرستی گرفته اید لیست اسم اسب ها برای شما می تواند جذاب باشد. و برای تحقیق قیمت و خرید اسب حتما به قسمت نیازمندی های سایت چارپا مراجعه نمایید و از اسب ها دیدن فرمایید.