ریزش پر پرندگان علت پیشگیری شرح درمان و تقویت پر ریزی پرنده اطلاعات بروز

ریزش پر پرندگان، مانند مرغ عشق، انواع دیگر طوطی، قناری، فنچ های دیگر کبوتر ها و طیور گاهی میتواند نگران کننده باشد. بعلت سوالات زیاد از چارپا و همچنین نیاز سرپرستان پرندگان مطلب کامل برای ریزش پر های پرندگان شما آماده کره ایم. ریزش پر به طور کلی عمومی بر روی همه پرندگان میتواند بنا بدلایا مشترک و یکسان باشند.

پرهای قدیمی پرنده به طور طبیعی می‌ریزد و پرهای جدیدی جایگزین آن می‌شود. پرها، که جزو اندام "مرده" پرنده - مانند ناخن‌های انسان -  به حساب می‌آیند، با فرایندهای طبیعی بدن پرنده بازسازی نمی‌شوند، در نتیجه پرهای دیگری جای آن‌ها در می‌آید.

فولیکول پر مانند فولیکول مو تا زمانی که پر قدیمی نریزد، نمی‌تواند رشد پر جدیدی را تحریک کند. به فرآیند ریختن پر قدیمی، پرریزی (به انگلیسی molting) گفته می‌شود.

پرریزی فصلی

ریزش پر عمل تقریبا یکشان بین پرندگان میباشد. گونه‌های مختلف پرندگان در زمان‌های مختلف پرریزی دارند و این فرایند معمولاً با فصل، مهاجرت، وضعیت تغذیه یا دوره تولیدمثل آن‌ها در ارتباط می‌باشد. چارپا سعی کرده اطلاعات بروز در ابن رابطه برای شما فراهم آورد. پرریزی علاوه بر این که پرهای جدید را جایگزین پرهای قدیمی یا آسیب دیده می‌کند، به تنظیم دمای بدن پرنده در فصل زمستان نیز کمک می‌کند. زمانی که پرنده‌ای را می‌خرید، بررسی کنید که چه زمانی از سال باید انتظار شروع پرریزی آن را داشته باشید.

پرنده در دوره طبیعی و منظم پرریزی، به آرامی و به مرور پرهای جدید را جایگزین پرهای قدیمی می‌کند. این مدت برای پرنده خانگیتان دوره‌ای سخت به حساب می‌آید. پرنده باید انرژی مضاعفی را برای ایجاد پرهای جدید مصرف کند و اغلب در این دوره استرس دارد.

پرنده‌هایی که آواز می‌خوانند یا حرف می‌زنند، در طول دوران پرریزی اغلب آوازخوانی یا صحبت کردنشان بسیار کم می‌شود. بطور مثال صدای مرغ عشق شما ممکن است خیلی بی حال و بد بنظر بی آید. این دوره می‌تواند از چند هفته تا چند ماه به طول بیانجامد. طوطی‌سانان به خصوص دوره‌های پرریزی بسیار طولانی‌ای دارند.

در این دوران، بیشتر از هر زمانی باید اطمینان حاصل کنید که پرنده‌یتان جیره غذایی مقوی در دسترس دارد، غذایی که بدن او در این دوره به آن نیاز دارد. باید میزان غذایی که قبلاً به او می‌دادید را حداقل 25 درصد افزایش دهید. بعضی از پت‌شاپ‌ها غذای مخصوص دوران پرریزی دارند، اما می‌توانید خودتان نیز کمی سبزیجات تازه، میوه و غلات به جیره غذایی پرنده‌یتان اضافه کنید.

همچنین باید مطمئن شوید که محیط اطراف پرنده در زمان پرریزی گرم است. پرهای پرنده مانند عایق عمل می‌کنند و ریختن حتی تعداد کمی از پرها هم می‌تواند باعث شود که پرنده‌یتان نسبت به سرما آسیب‌پذیرتر شود.

در زمان پرریزی، پرنده‌یتان به طور طبیعی حالت تدافعی‌تر به خود می‌گیرد و ترس بیشتری دارد. در طبیعت و حیات وحش، پرنده‌ها جایی ساکت و تاریک برای استراحت در دوران پرریزی پیدا می‌کنند، زیرا انرژی بیش‌تری در طول این فرایند مصرف کنند. با فراهم کردن محیطی آرام که پرنده به آن نیاز دارد، به او کمک کنید.

ریزش پر پرندگانتان همچنین می‌توانید با پوشاندن بخشی از قفس، برای او قسمت خصوصی کوچکی فراهم کنید. به این ترتیب در طول فرایند پرریزی پرنده‌یتان احساس راحتی بیشتری خواهد داشت و استرس کمتری را تحمل خواهد کرد.

ریزش پر غیرعادی در پرندگان

اگر پرنده‌یتان در زمانی غیر از دوران پرریزی دچار ریزش پر شد، ممکن است مشکلی برای او وجود داشته باشد. اغلب ریزش پرِ ناشی از کندن و نوک زدن با ریزش پر مربوط به دوران پرریزی اشتباه گرفته می‌شود. برخی از علت‌های کندن پر ناشی از نوک زدن می‌تواند موارد زیر باشد:

• سرگرم نبودن پرنده یا نداشتن فعالیت
• قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور طبیعی یا نبودن نور طبیعی کافی
• رطوبت بیش از حد یا نبودن رطوبت
• تغذیه نامناسب
• بیماری

توضیحات تکمیلی درباره علل ریزش پر پرندگان

در برخی ریزش پر ها،  پرنده‌ها به خصوص در فصل زمستان که رطوبت لانه‌یشان کم می‌شود، خودشان پرهایشان را می‌کنند. بسیاری از پرنده‌هایی که به عنوان پرنده خانگی نگهداری می‌شوند، به صورت طبیعی به آب و هوای جنگل‌های گرم و پرباران عادت دارند.

 در نتیجه در فصل زمستان پرهایشان خشک می‌شود و خارش می‌گیرند. برای حل این مشکل، حتماً یک ظرف آب مخصوص حمام در اختیار پرنده بگذارید و سعی کنید که روزی یک بار آب روی پرهای او به آرامی اسپری کنید. این کار کمک می‌کند که محیط خانه مانند جنگل‌های گرم و پرباران، مرطوب شود.

انواع و علل پرریزی غیرعادی در انواع پرندگان

بسیاری از گونه‌های طوطی‌ها، طوطی کاکلی‌ها، مکائوها و طوطی‌های برزیلی در برابر ویروسی به نام بیماری منقار و پر طوطی‌سانان (PBFD) بسیار آسیب‌پذیر هستند. ویروس PBFD به سیستم ایمنی بدن و سلول‌های مسئول حفاظت از منقار و پر حمله می‌کند، و اغلب در زمان پرریزی بروز می‌کند.

اگر پرهای پرنده به صورت غیرطبیعی مجدداً رشد کند، ریزش داشته باشد یا بعد از دوران پرریزی بلافاصله دوباره بریزد، حتماً باید با دامپزشک تماس بگیرید و اطمینان پیدا کنید که پرنده مریض نیست. در حال حاضر هیچ دارویی برای ویروس PBFD وجود ندارد و این بیماری به شدت واگیردار است؛ در نتیجه درمان و پیشگیری بهترین راه‌های مبارزه با این بیماری است.

شناخت علت‌های ریزش پر

علت‌های زیادی برای ریزش پر در پرنده‌ها وجود دارد – اولین گام برای درمان ریزش پی بردن به علت آن است. نشانه‌های فیزیکی و ظاهری سرنخی برای پیگیری مشکل، نه تشخیص آن، به ما می‌دهند. پرنده‌ها تعداد محدودی علائم دارند که نشان می‌دهد بیمار هستند؛ این علائم کم در بسیاری از بیماری‌های آن‌ها مشاهده می‌شود.

کندن پر یا ریزش پر تنها یک علامت است. دامپزشک با ابزار تشخیص خود و صاحب پرنده با اطلاعاتی که در مورد محیط پیرامون بیماری و تاریخچه پرنده دارد، این علائم و سرنخ‌ها را کنار هم قرار می‌دهند تا علت مشکل را کشف کنند یا به درمان آن بپردازند.

بیماری ویروسی علت پر ریزی پرنده ها

پولیوماویریده و بیماری منقار و پر طوطی‌سانان بیماری‌های جدی‌ هستند که موجب ریزش پر در پرنده می‌شوند. دامپزشک می‌تواند با آزمایش‌های مناسب تشخیص دهد که عامل ایجاد مشکل ویروسی است یا خیر. در پر ریزی پرندگان پژوهش‌ها در این حوزه هنوز در حال انجام است.

ریزش پر با این علت ها، از قسمت دامپزشکی چارپا دامپزشک مورد نیاز را بیابید. با دامپزشک طیور در مورد واکسیناسیون پرنده مشورت کنید تا از بروز بیماری‌های ویروسی که بر رشد پر پرنده یا ریزش آن تاثیر می‌گذارند جلوگیری کنید. پیشگیری اهمیت زیادی دارد زیرا اگر پرنده به یکی از این ویروس‌ها مبتلا شود و آسیب پرهای او واضح و پیدا شود، بیماری معمولاً باعث مرگ پرنده خواهد شد.

انگل‌ها در علت پر ریزی پرندگان

نمیدوکپتس (Knemidokoptes) – پوسته‌ریزی صورت و پاها – نوعی انگل پوستی است که معمولاً در پرندگان خانگی مشاهده می‌شود. مرغ عشق‌ها و قناری‌ها اغلب به این انگل مبتلا می‌شوند. این مشکل در ابتدا با ضخیم شدن بافت نوکپایه و یا پاهای پرنده همراه است.

اگرچه این علائم ظاهراً قابل رویت هستند، اما قبل از شروع درمان، وجود انگل باید از طریق معاینه با میکروسکوپ تایید شود. داروهایی که برای درمان این مشکل در بعضی از پت‌شاپ‌ها وجود دارند ممکن است در بعضی موارد باعث بروز مشکلات دیگری برای پرهای پرنده شوند و اغلب تاثیر درمانی آن‌ها خیلی دیر خود را نشان می‌دهد. 

در زمان ریزش پر، داروهایی که به تجویز دامپزشکی (از سایت چارپا دامپزشک خود را بیابید) به پرنده داده می‌شود، سریع و موثر عمل می‌کنند. مایت‌های قرمز، مایت‌های پر پرنده یا شپش‌ها نیز انگل‌هایی خارج از بدن پرنده هستند که به تعداد زیاد به او حمله‌ور می‌شوند و باعث خارش و سوزش پرنده می‌شوند. به ندرت پیش می‌آید که انگل‌ها عامل بروز مشکلات پر باشند، اما اگر در مورد انگل‌ها شک و تردید به وجود بیاید، دامپزشک باید وجود آن را تشخیص دهد و درمان آن را تجویز کند.

ژیاردیا که انگلی تک‌یاخته است، عامل خودزنی در بعضی از پرنده‌ها بوده است. این انگل روده را با معاینه مدفوع تازه پرنده از طریق میکروسکوپ می‌توان تشخیص داد و به همین دلیل باید نمونه مدفوع به دامپزشک ارائه شود.

بیماری باکتریایی - قارچی علت ریزش پر در پرندگان

استافیلوکوک یا سودوموناس باکتری‌هایی هستند که باعث خارش می‌شوند و پرهای پرنده بر اثر خودزنی می‌ریزد. دامپزشک می‌تواند با نمونه‌گیری از پوست پرنده این ارگانیسم‌ها را شناسایی کند. آسپرژیلوس یا کاندیدیاز بیماری‌های قارچی هستند که می‌توانند باعث خارش پوستی شوند و برای تشخیص آن‌ها نیاز به آزمایش‌های پوستی ازجمله تراشیدن پوست پرنده یا کِشت پوست آن می‌باشد.

علل تغذیه‌ای در پر ریزی

کمبود مواد غذایی می‌تواند در اختلالات پوست و پر پرنده نقش داشته باشد. کمبود ویتامین A در مواد غذایی موجب بروز اختلالات پر می‌شود و فقدان شدید پروتئین نیز بر روند طبیعی پرریزی تاثیر می‌گذارد. دامپزشک طیور می‌تواند به شما در مورد تغییر یا جایگزینی مواد غذایی پرنده‌یتان توصیه‌هایی مناسب را ارائه تا از بروز این مشکلات احتمالی جلوگیری شود.

علل رفتاری در ریزش پر

در پر ریزی، خودزنی که شامل کندن پر یا پاره کردن پوست می‌باشد، می‌تواند علت‌های اولیه یا ثانویه رفتاری داشته باشد. پرنده‌ در حیات وحش برای خود جفت دارد یا گروهی زندگی می‌کند و با پرنده یا پرند‌ه‌هایی دیگر تعامل دارد، اما در زمان اسارت، هم‌خانه‌های انسانی او به ندرت می‌توانند جای هم‌نوعانش را پر کنند.

فاکتورها و عوامل سلطه، ناامیدی از تولید مثل، سرگرم نبودن، مسئله قلمرو، جفت‌پیوندی و غریزه لانه‌سازی، که همگی به دلیل رشد هورمونی پرنده است، به ندرت در محیط یک پرنده خانگی اتفاق می‌افتند و او را ارضا می‌کنند.

اگر پرنده از سوی دیگر حیوانات خانگی احساس خطر کند و به طور مداوم اذیت شود، دچار استرس خواهد شد. تمامی این عوامل می‌تواند باعث بروز آراستن خود همراه با ترس از سوی پرنده باشد که اغلب پرنده دچار وسواس می‌شود و رفتارهای بد از خود بروز می‌دهد و نتیجه آن خودزنی است که با آسیب زدن به پر یا کندن آن همراه است. چارپا توصیه میکند از بخش دامپزشکی سایت دامپزشک طیور پیدا کنید. دامپزشک طیور می‌تواند در مورد تغییرات محیطی یا هورمون درمانی توصیه‌هایی را به شما ارائه دهد.

مورد حمله قرار گرفتن از سوی هم ‌قفسی‌ ها

اگر هم‌قفسی پرنده مشکوک باشد که عامل ریزش پر یک پرنده است، پرنده قربانی حمله باید حداقل به مدت شش هفته در جایی جداگانه نگهداری شود (تا پرهایش مجدداً رشد کند) تا مشخص شود که قطعاً عامل ریزش هم‌قفسی او است.

اگر فقط بخشی از پرها ریخته باشد، تا دوره بعدی پرریزی طبیعی ممکن است دیگر رشد نکند. اگر آسیب از سوی هم‌قفسی او علت پرریزی باشد، راه درمان جدا کردن آن‌ها برای همیشه است.

علت‌های احتمالی دیگر

علت‌های خارجی خارش پوستی می‌تواند آسیب‌های ناشی از قفس، نیش یا گزیدگی حشرات، استعمال موضعی پماد‌های نامناسب، یا پرچینی نامناسب (پرها به گونه‌ای چیده می‌شوند که نوک آن‌ها به پوست برخورد می‌کند) باشد. عوامل خارجی مانند قرار گرفتن بیش از حد در معرض تحریک کننده‌های تنفسی (محصولات پاک‌کننده، دود تنباکو یا مواد سمی) می‌تواند باعث پرکنی در پرنده شود. حمله دیگر حیوانات خانگی مانند گربه، سگ یا جونده‌ها نیز می‌تواند باعث ریزش پر پرنده شود.

بیماری‌های مزمن مانند بیماری کبد، کلیه، دستگاه گوارش، یا تصلب شرایین می‌توانند هم به شکل اختلالات پر ناشی از استرس خود را بروز دهند و هم به شکل خودزنی در پرنده دیده شوند. کیست، تومور و جراحت در بال نیز می‌توانند علت‌های مرتبط با استرس باشند که با ریزش پر همراه هستند.

سندرم صورت کثیف

اگر متوجه شدید که یک پرنده ناگهان صورتش کثیف و نامرتب به نظر می‌رسد یا پرهای اطراف نوک و چشم‌هایش شکسته یا ریخته است، بررسی کنید تا متوجه شوید که آیا به راحتی به غذا یا آب دسترسی دارد و ظرف غذا و آب او پر است یا خیر.

پرنده‌هایی که تلاش می‌کنند تا باقی مانده غذاهایی را که روی زمین بیرون از قفس ریخته است را بخورند، به دلیل این که تلاش می‌کنند تا سرشان را از بین میله‌ها بیرون ببرند، صورتشان کثیف می‌شود یا پرهای روی صورتشان می‌شکند. اگر مشکل خالی بودن ظرف غذا نبود، کثیف شدن صورت می‌تواند ناشی از بالاآوری (رگورژاسیون) باشد که در این صورت باید با دامپزشک مشورت کنید.

پیشگیری

محافظت در برابر سموم هوا یا محرک‌ها، هم‌قفسی‌های خشن یا دیگر حیوانات خانگی برای حفظ زندگی و سلامت پرنده خانگی ضروری است.

آزمایش چکاپ سالانه موثرترین راه برای حفظ سلامت پرنده می‌باشد. پرنده‌هایی که تلاش می‌کنند تا ناراحتی یا بیماریشان را پنهان کنند، کار را برای تشخیص سلامت کلی خود سخت می‌کنند. آزمایش کامل سلامتی پرنده می‌تواند بیماری‌های داخلی، انگل‌های خارج از بدن یا بیماری‌های سیستمیک را مشخص کند و دامپزشک طیور نیز با کمک این آزمایش پیش از آن که علائم بیماری در پرها ظاهر شود، آن‌ها را شناسایی و درمان کند.

نکات بیشتر برای حفظ سلامت پرنده – مواردی که باید از آن‌ اجتناب شود

چارپا برای کاربران خود همواره سعی میکند به روز ترین اطلاعات برای سلامت نگاه داشتن حیوانات، تامین و تهیه کند. لطفا نکات زیر را بررسی کنید.

• میله سنباده‌ای برای نشستن پرنده
• آلاینده‌های هوا مانند دود سیگار، حشره‌کش‌ها و سموم
• دودهایی که از ظروف پخت و پز نچسب و در اثر سوختن و بیش از حد داغ شدن آن‌ها بلند می‌شود یا مواد پاک کننده
• اسپری‌ها یا قفس‌های ضد مایت
• اسباب بازی‌هایی که به راحتی خراب می‌شوند مانند چوب درخت بالسا، وسایلی که با زنجیرهای کوچک به هم وصل شده‌اند، اسباب‌بازی‌هایی که دارای گیره یا میله‌های آهنی هستند که به راحتی جدا می‌شوند، اسباب‌بازی‌های دارای وزنه‌های سربی
• دسترسی داشتن به گیاهان سمی خانگی، پنکه‌های سقفی، شیشه کریستال (یا هر ظرف کریستالی دیگر)، گربه، سگ یا بچه‌های خردسال
• دسترسی به بستر و زیر قفس