نیوکاسل توضیح راه حل پیشگیری و درمان بیماری نیوکاسل

نیوکاسل

بیماری نیوکاسل یک بیماری ویروسی واگیردار در میان طیور است. این بیماری هر ساله جان میلیون‌ها جوجه را می‌گیرد. ویروس نیوکاسل به جوجه ها در هر سنی حمله می‌کند. بوقلمون‌ها نیز مستعد ابتلا به این ویروس هستند. در پرورش دهندگان مرغ، کبوترها و سایر پرندگان غازها، اردک‌ها و دیگر ماکیان هم ممکن است در معرض آسیب باشند.

نیوکاسل این بیماری که یکی از بیماری پرندگان میباشد. می‌تواند هم به دستگاه تنفسی و هم به سیستم عصبی پرنده آسیب بزند. بیماری نیوکاسل به صورت ناگهانی پدیدار می‌شود و خیلی سریع شیوع پیدا می‌کند. علائم بیماری نیوکاسل 2 تا 14 روز بعد از ابتلا مشخص می‌شود؛ مدت زمان متوسط برای بروز علائم 5 روز است.

هر جوجه کم سن و سالی که به این بیماری مبتلا شود، می‌میرد. مرگ و میر ناشی از این بیماری در میان طیور تخم‌گذار به طرز چشمگیری کم‌تر از جوجه‌های کم سن و سال است. طیوری که بعد از ابتلا به این بیماری زنده می‌مانند، میزان تخم‌گذاری و کیفیت تخم‌هایشان اغلب پایین می‌آید.

تخم‌هایی که از گله مرغ‌های تخم‌گذار مبتلا به این بیماری به وجود می‌آیند، تبدیل به جوجه نمی‌شوند. 15 تا 20 درصد بوقلمون‌ها از این بیماری تلف می‌شوند.

بیماری نیوکاسل چگونه شیوع پیدا می‌کند؟

بیماری نیوکاسل از طریق تماس مستقیم با ترشحات بدن پرندگان مبتلا شیوع پیدا می‌کند. مدفوع و نطفه پرنده بیمار حاوی ویروس است. ترشحاتی که از بینی، دهان و چشم‌های پرنده بیمار می‌آید، می‌تواند دانه و آب را آلوده کند. بیماری نیوکاسل می‌تواند تمام گله طیور را در 3 الی 4 روز آلوده می‌کند.

ویروس نیوکاسل در ترشحات بینی، بزاق و مدفوع 1 یا 2 روز بعد از آلوده شدن ظاهر می‌شود. طیوری که از بعد از ابتلا به این بیماری زنده مانده‌اند، می توانند ویروس را تا 3 الی 4 روز پخش کنند.

به ندرت پیش می‌آید که ویروس نیوکاسل از طریق تخم از مرغ آلوده به جوجه انتقال پیدا کند؛ کمتر تخم‌مرغی که به این ویروس آلوده شده باشد تبدیل به جوجه می‌شود. ویروس‌هایی که روی سطح تخم‌مرغ‌های آلوده قرار داشته باشند می‌توانند محل تخم‌گذاری و جوجه‌کشی را آلوده کنند. آلودگی می‌تواند از طریق تخم‌های آلوده شکسته پخش شود و شیوع پیدا کند.

ویروس نیوکاسل می‌تواند از طریق خریداران طیور، حمل و نقل کنندگان خوراک و افراد دیگری انتقال پیدا کند که کار آن‌ها به گونه‌ای است که از یک فارم به فارم دیگر می‌روند. این ویروس بر روی کفش‌ها و لباس‌ها، کیسه رها شده دانه‌ها و قفس‌های طیور که به طور صحیح تمیز و ضدعفونی نشده‌اند وجود دارد.

ویروس نیوکاسل برای زنده ماندن و تولید مثل به بافت زنده بستگی دارد. بیرون از بدن پرنده، گرما، نور و رطوبت این ویروس را می‌کشد. این ویروس در بهاربند – روی کیسه‌های دانه، شانه‌های تخم مرغ، پرها و پوست‌های تخم‌مرغ- 2 تا 8 هفته زنده می‌ماند.

علائم بیماری نیوکاسل چیست؟

علائم اولیه بیماری نیوکاسل در جوجه‌ها و مرغ‌های گوشتی، که این بیماری وارد دستگاه تنفسی آن‌ها شده است، شبیه به علائم بیماری برونشیت عفونی و لارنگوتراکئیت عفونی است.

• اولین علائم این بیماری سخت نفس کشیدن و بریده بریده شدن تنفس است.
• بعضی جوجه‌ها جیغ‌های عجیب و تیزی می‌کشند که بلندتر از دیگر صداهای موجود در مرغداری به گوش می‌رسد.
• طیور بی تحرک و ضعیف می‌شوند.

توضیح نشانه های بیماری نیوکاسل

بریده بریده و سخت نفس کشیدن علائم اولیه ابتلا به بیماری نیوکاسل و آسیب دیدن دستگاه تنفسی هستند (اطلاعات از طرف انستیتو پلی‌تکنیک ویرجینیا ارسال شده است).

عکس زیر جوجه‌ای را نشان می‌دهد که علائم عصبی معمول و رایج بیماری نیوکاسل را دارد و به یک سمت خوابیده است و در اثر بیماری سر آن به صورت چرخشی حرکت می‌کند.

طیوری که به بیماری نیوکاسل مبتلا می‌شوند، سر خود را به یک طرف کج و خم می‌کنند.

• اختلالات عصبی نیز می‌تواند از علائم بیماری نیوکاسل باشد.
• طیور به یک طرف خود می‌خوابند؛ یک یا دو پای آن‌ها و یا بال‌ها فلج می‌شوند.
• پرنده ممکن است ناگهان وارونه شود یا بچرخد و سر و گردن خود را بپیچاند.
• لرزش سر از علائم رایج این بیماری است.

پرندگان بالغی که به تازگی به این بیماری مبتلا شده‌اند، غذا نمی‌خورند و مشکلات تنفسی آن‌ها بروز می‌کند.

علائم این بیماری در بوقلمون‌ها شبیه به علائم آن در جوجه‌ها است اما معمولاً شدت کمتری دارد.

علائم بیماری نیوکاسل در گله‌های تخم‌گذارعبارت است از:

• روند تولید تخم‌مرغ ناگهان متوقف می‌شود؛ تخم‌گذاری ممکن است 4 تا 8 هفته متوقف شود. بهبود وضعیت پرنده تدریجی است.
• تخم‌هایی که پوسته نرم یا سخت دارند ممکن است توسط مرغ روی زمین مرغداری تخم‌گذاری شده باشند.
• پوسته تخم‌مرغ‌ها بدون رنگ است.
• طیور مبتلا ممکن است سخت‌تر از حالت طبیعی تولک‌بری شوند.

فلج شدن در جوجه‌ها و مرغ‌های گوشتی بیشتر از مرغ‌های تخم‌گذار است. میزان مرگ و میر نیز در گله‌های تخم‌گذار کمتر است.

توجه به نیوکاسل !

انسان ممکن است گاهی به دلیل ویروس بیماری نیوکاسل دچار عفونت چشم شود. برای درمان حتماً به پزشک مراجعه نمایید.برای تشخیص صحیح و دقیق بیماری نیوکاسل، تست‌های آزمایشگاهی باید انجام شود.

اگر علائم بیماری نیوکاسل را در جوجه‌های گله خود مشاهده کردید، یک یا دو جوجه را به نزدیک‌ترین آزمایشگاه طیور یا بخش دامپزشکی دانشگاه کشاورزی شهر (دامپزشکی) خود ببرید. لاشه طیوری که از این بیماری تلف می‌شوند. در داخل یخچال (با یخ‌های خشک) و کانتینرهای در بسته حمل می‌شود.قبل از حمل لاشه، بیرون کانتینر را ضدعفونی کنید.

واکسیناسیون بیماری نیوکاسل

دو نوع واکسن – ویروس کشته شده و ویروس زنده – طیور را در برابر بیماری نیوکاسل محافظت می‌کند.اگر مرغ‌های مادر در برابر بیماری نیوکاسل واکسینه و ایمن شده باشند، جوجه‌ها 2 تا 4 هفته بعد از تولد در برابر این بیماری ایمن می‌شوند.

واکسن ویروس کشته شده باعث ایجاد بیماری فعال نمی‌شود. پرنده با تزریق یک دوز واکسن در برابر نیوکاسل کاملاً ایمن می‌شود. یک هفته بعد از واکسیناسیون روند ایمنی شروع می‌شود و 2 تا 3 هفته بعد به بالاترین میزان حفاظت می‌رسد.

معمولاً ایمنی 6 تا 8 هفته بعد از اولین تزریق واکسن رو به کاهش رفته و به مرور کاملاً از بین می‌رود. واکسیناسیون مجدد باید 4 هفته یا بیشتر از 4 هفته بعد از اولین واکسیناسیون انجام شود تا ایمنی تقویت شده و ادامه یابد.

در زمان واکسیناسیون، دستورالعمل‌های تولیدکننده واکسن را با دقت دنبال کنید. واکسن‌های ویروس زنده به جوجه‌های یک روزه واکسیناسیون می‌شوند؛ توصیه می‌شود که واکسیناسیون مجدد جوجه‌ها در حدود 5 هفتگی انجام شود.

واکسن‌های ویروس زنده به شکل قطره در چشم‌ها و بینی جوجه ریخته می‌شود، یا به صورت اسپری یا گرد در هوا پخش می‌شود تا آن را تنفس کنند و یا به آب خوراکی آن‌ها افزوده می‌شود. در جوجه‌هایی که بیش از 4 هفته سن دارند، واکسن ویروس زنده یک بار به پرده بال آن‌ها تزریق می‌شود.

توجه به واکسن نیوکاسل!

واکسن ویروس زنده ممکن است در جوجه‌های کم سن و سال یا طیور ضعیف در هر سنی باعث بروز شوک یا حتی مرگ شود. واکسن ویروس زنده ممکن است بیماری نیوکاسل را به گله‌ها و نواحی سالم مرغداری وارد کند.

چگونه از بروز بیماری نیوکاسل جلوگیری کنیم؟

درمان راه حلی موثر برای بیماری نیوکاسل نیست بلکه باید با مدیریت صحیح طیور، این بیماری را از گله دور نگه دارید و پیشگیری کنید.

• پرندگانی که در نمایشگاه‌های طیور یا مسابقات تخم‌گذاری به نمایش گذاشته می‌شوند، یعنی در مکان‌هایی که بیماری نیوکاسل وجود دارد، باید بعد از بازگشت به گله در جایی ایزوله نگهداری شوند. اگر امکاناتی برای ایزولاسیون وجود ندارد، پرنده‌ها باید فروخته شوند.
• به فروشنده خوراک تاکید کنید که از کیسه‌های نو یا ضدعفونی شده استفاده کند.
• از قفس‌ها یا لانه‌های ضدعفونی شده برای طیور و تخم‌هایشان استفاده کنید.

چگونه نیوکاسل را مدیریت کنیم؟

در صورتی که در گله طیور شما بیماری نیوکاسل اتفاق افتاد، موارد زیر را انجام دهید:

لاشه طیور تلف شده را بسوزانید یا در عمق زمین دفن کنید.

• طیوری که از این بیماری بهبود یافته‌اند را ایزوله نمایید؛ این طیور می‌توانند به مدت 3 تا 4 هفته بعد از بهبودی، ناقل بیماری به طیور مستعد باشند.
• بازدیدکنندگان را از محل‌های آلوده دور نگه دارید.
• کودها را در قسمت‌هایی نگه دارید که طیور در آن جا قرار ندارند و از آن قسمت‌ها استفاده نمی‌کنند.

مدیریت‌های بعد از وقوع نیوکاسل

بعد از وقوع نیوکاسل برای مدیریت موارد زیر را انجام دهید:

طیوری که از بیماری گریخته‌اند و ضعیف شده‌اند را به کشتارگاه بفروشید.

• تمامی زباله‌ها و کودهای مرغداری و حیاط را دور بریزید. مرغداری را با شستن کامل دیوارها و زمین تمیز کنید. سپس، با یک اسپری ضدعفونی کننده که در برابر ویروس بیماری نیوکاسل موثر است، مرغداری را ضدعفونی کنید. با مسئول بخش کشاورزی شهر خود تماس بگیرید تا ضدعفونی کننده‌های مناسب را به شما توصیه نمایند.

توجه برای ضد عفونی نیوکاسل!

اگر مواد ضدعفونی کننده موثر در برابر ویروس نیوکاسل به طور صحیح استفاده نشوند، ممکن است برای انسان، طیور و دام‌ها آسیب‌رسان باشند. ضدعفونی کننده‌ها را فقط زمانی که نیاز است استفاده نمایید؛ آن‌ها را با دقت استعمال کنید. به تمامی موارد احتیاطی توجه کنید و از دستورالعمل‌های روی لیبل محصول پیروی کنید.